ANEHDOTEGALAN LANANG SETIAWAN

Badak
KAPÈR bener-bener klabakan ngadepi anak mbototé sing tembé klas loro SD. Salah siji dina waktu dèwèké lèha-lèha nang rusbang tengah, anak mbontoté ngumbel baé.
“Bah, maèn tebak-tebakan yuh?”
“Tebak-tebakan apa Tong?” semauré Abah Kapèr.

”Ayoh Bah, apa bèdané badak kambèn Abah?”

”Apa ya?”
“Seng Bah? Abah ora ngarti jawabé?”
“Ya…dong badak jelasé kèwan, dong Abah kuwé menungsa” ”Abah salah”
“Bisané salah Tong?” takoné Abah Kapèr.
“Ya..iya lah. Abah payah ah, bodo….”
“Sih apa, jawabé Tong?”
“Adong badak, endasé ana culané tapi dong Abah, culané ana endasé. . .” (Lanang Setiawan)


Agé-agé Nglilir
RANI PÈSÈK pikirané bener-bener mumet. Sauwisé putus gèrèlan karo tukang sulap Ramdon, dèwèké pet-petan. Padalèn ngebeté maring Ramdon paribasan kosih kepentut-pentut. Mung kepibèn maning, wong jodoh kuwé wenangé Pengèran. Dadi bisa ora bisa kudu dijalani. Urip kuwé saluguné mung dadi tumpukan nasib kelara-lara. Njarem lan nunjemé ora bisa ditebak. Bab kuwé sing saiki dirasakna Rani Pèsèk sajeroné ngadepi u rip.
“Kang Dasmad, enyong ditulungi. Please Kang! Rasané, saiki nyong linglung. Nyong wis ora duwé sapa-sapa. Saiki nyong dèwèkan. Please Kang nyong ditulungi!” tangisé Rani Pèsèk sms maring Kang Dasmad alias KD.
Maca sms Rani Pèsèk, KD ora paham apa sing dikarepi. Tapi tetep mbales sms-é Rani.
“Nyong kudu nulungi apa Ran? Apa sing lagi diranapi kowen, wong ayu?”
“Atiné enyong lagi kesuduk biting sujèn. Nyong wis pisahan karo Ramdon,”
Atiné KD sangsaya nggrentes maca sms Rani Pèsèk. Dèwèké priyatin krungu Rani pisahan kambèn Ramdon. Wong lanang sing diarep-arep dadi bojoné malah nugel tresna. Tapi pancèné KD wis pernah ngandani, mbok Rani aja demenan karo Ramdon, tapi Rani njarag, ora nggugu omongané. Saiki tibané kelara-lara.
Durung sempet KD mbales sms, Rani kirim sms maning.
“Umuré enyong wis tuwa, jalan 31 taun. Saiki sapa sing gelem dadi bojoné enyong, Kang?”
Endasé KD kaya digebugi alu, ditibani lumpang sing aboté puluhan kilo. Tapi ora bada, KD mbales sms Rani.
“Kowen gelem dibojon loro daning Kapèr, Ran?”
“Sikah! Sènggané nyong ngimpi karo Kapèr baé, agé-agé nglilir. Suka nganggur!” (Lanang Setiawan)


Nunggu

GiliranKIYÉ critané Kapèr wadul maring Jayèng. Waktu samana jaman enomé Kapèr duwé tarok, tapi taroké sèrong kambèn KD alias Kang Dasmad sing pancèn uwongé ganteng.

”Waktu nyong balik nyambut gawé, Dasmad nang kebon umahé enyong. Nyong pan nguyuh latan krungu ana kresek-kresek. Enyong nginggeng saka bolongan papan. Éh, nagèna apa ya? Jebulé ya Yèng, taroké enyong lagi ambung-ambungan kambèn Dasmad!” omongé Kapèr karo ngelus dada. Jayèng nglegleg krungu critané Kapèr.

”Wah, tèga nemen ya Dasmad? Maring jakwir dèwèk kolu. Tolih tindakané ènté pibèn Pèr? Ciplosé énté weruh tarok lagi dikaya kuwé kambèn Dasmat?” takoné Jayèng.

”Ya….kepaksané nyong nunggu giliran!” (Lanang Setiawan)

Bojo Loro
KAPÈR gawé gara-gara kambèn bojoné. Critané, dèwèké pèngin mbojo loro. Latan dèwèké ngomong blaka.
“Jo... nyong pèngin mbojo loro olih belèh?” omongé Kapèr maring bojoné waktu nang kondong.
“Oh Kang Kapèr....adong kuwé bisa gawé sampèyan seneng, nyong ora papa, Kang”
“Sampèyan bener lila? Ora keberaten nyong mbojo loro?”
“Ora Kang! Enyong mung njaluk syarat telu” omongé bojoné Kapèr.
“Apa kuwé?” njagoné Kapèr sangsaya cedek maring bojoné.
“Pertama,...sampèyan kudu sayang lan demen maring enyong, tetap bimbing lan nglindungi...”
“Oh…aja watir! Kang Kapèr tetep nglindungi lan sayang!”
“Sing keloro... sampèyan kudu adil, aja andeb sebelah...”
“Okèm! Tak sanggupi kabèh...” Kapèr bèrag.
“Sing ketelu?” takoné Kapèr
“Sing ketelu, langkahi dingin mayidé enyong!!” (Lanang Setiawan)

Kado Pengantèn
KIYÉ critané Kapèr waktu tembé bebojoan. Wong lanang wadon lagi mbukani kado nang kondong pengantèn.
“Kang, delengen . . . kiyé ana kiriman kado saka Jayèng, Pot Kembang, artiné apa Kang?” takoné bojoné Kapèr.
“Artiné, kowen dadi Pot-é lan enyong Kembangé” jawabé Kapèr.
“Saiki delengen Kang, ana kiriman kado saka Glèmboh ujudé Asbak, artiné apa Kang?”
“Artiné, kowen dadi Asbaké lan enyong Rokoké” semauré Kapèr.
“Lha kiyé ana sing mèin Figura saka Um Wapèk, artiné apa Kang?”
“Artiné, kowen kuwé Figurané lan enyong Tukang Fotoné!” jawabé Kapèr.
Kado selanjuté dibuka maning gonèng bojoné Kapèr.
“Kang, mèné gèn. Delengen, apik nemen! Kang Dasmad mèin kado Sarung, artiné apa Kang?”
“Ah, kuwé artiné, kowen Sarungé lan enyong Selangé!” jawabé Kapèr (Lanang Setiawan )


Bayanganmu
CRITA Kapèr jaman mèsih mbrahol-mbraholé, senengé maring lokasi Peleman. Waktu kuwé Kapèr lagi pan énak-énakan kambèn pacar gelapé nang kondong. Wong lanang wadon wis pada ucul-ucul, ujug-ujug wadoné mencolot saka peturon. Kapèr kagèt ora kira-kira.
“Ana apa, bisané kowen mencolot?”
“Kaèh rongokna Kang, nang njaba ana lagu nyemek-nyemek nemen. Lagu Elvi Sukaesih, lagu kesenengané enyong!” jawab pacar gelapé Kapèr.
Kepaksané kupingé Kapèr ngrongokna lagu saka tipé rèkoder.

Bayanganmu selalu menggoda
membuatku tiada bedaya
membuatku sedih oh oh…

Kapèr waduké kaku, saguluné ndeleng pacar gelapé ngigel nang adepané. Manuké Kapèr sing mauné akas, dadi tiarap maning. Dasar tlembuk compong, yèrak! Pan dipangan malah ngigel-ngigel. Kapèr akhiré metu saka kondong, nyangga endas mumet peng-pengan (Lanang Setiawan)

Ora Hèbat
KANG Dasmad alias KD jawané dadi Direktur PT. Radio “Laras Queena” sing tembé dibangun nang Kota Tegal. Nang radioné dèwèk, KD gawé program brita. Arané “Info Sakletik”, reporteré Kapèr. Samana uga Jayèng dadi reporter nang Radio Emblak Embluk.
Salah siji dina Jayèng nelpon Kapèr.
“Pèr, antène radioné yanu ambruk!”
“Ana korbané ora Yèng?” takoné Kapèr.
“Laka!”
“Ya ora layak digawè brita. Ora hèbat!”
Salah siji dinané maning, Jayèng olih telpon saka Kapèr.
“Yèng, nyong ora bisa siaran”
“Sih kenangapa?” semauré Jayèng.
“Antène radioné enyong ambruk!”
“Ana korbané ora Pèr?”
“Aa…”
“Ya ora layak digawè brita Pèr. Ora hèbat!” (Lanang Setiawan)

Blantik
DASMAD, Kapèr, lan Jayèng lagi nang kafé Embak Embluk, ujug-ujug ana wong wadon ayu saporèté. Anggonané hot nemen, roké mini, pupuné putih mulus kaya iwak tongkol. Wong telu ngiler deleng wong wadon sing liwat nang ngarepé.
“Nyong wani sajuta, Mad!” omongé Kapèr.
“Yanu rong juta wani jahat Pèr!” omongé Jayèng ora gelem kalah.
“Nyong telung juta bé wani, bol!” Dasmad nyekak-stèr maring jakwir-jakwir.
Telung menit sauwisé, mbak slonong ana wong lanang gedé duwur brengosan marani maring mèjané Dasmad Cs.
“Sampèyan kabèh pada ngomong apa, hèh?” takoné.
Wong telu krasa dadané runtag kabèh.
“Ora ngomong apa-apa, Kang” semauré Dasmad Cs.
“Sampèyan aja pada mukir! Aku krungu dèwèk, ana sing ngomong sajuta, rong juta, lan telung juta. Karepé apa?” omongé wong lanang sing gèdé duwur kuwé.
Wong telu tambah panik, siji baé laka sing wani nyuwara.
“Gagiyan ngomong! Sapa sing wani limang juta, tak lepas saiki!”
Dasmad Cs saiki tembé ngerti, jebulé wong sing marani kuwé, ora liya tukang blantik wadonan! (Lanang Setiawan)

Cup-cupan
MALEM bada Ji, nang umahé Dasmad pan qorban wedus. Jayèng, Um Wapèk, Glèmboh, Um Brindil, lan Kapèr pada kumpul, lèk-lèkan.
“Nyong sikilé…” omongé Um Wapèk sing wis ngecupi.
“Cup! Nyong endasé, Mad” omongé Um Wapèk.
“Nyong atiné kambèn empeduné nggo jamu sisan” jaré Um Brindil.
“Yanu terpèdoné plus dagingé” omongé Jayèng.
“Nyong kebagian apa Yèng? Wong wis dicupi kabèh?” omongé Kapèr.
“Énté ora susah kakèhen rèka. Énté wuluné karo tlepongè, bol!” (Lanang Setiawan )

Kado Pengantèn
KIYÉ critané Kapèr waktu tembé baé bebojoan. Wong lanang wadon lagi mbukani kado nang kondong pengantèn.
“Kang, delengen . . . kiyé ana kiriman kado saka Jayèng, Pot Kembang, artiné Kang?” takoné bojoné Kapèr.
“Artiné, kowen dadi Pot-é lan enyong Kembangé” jawabé Kapèr.
“Saiki delengen Kang, ana kiriman kado saka Glèmboh ujudé Asbak, artiné apa Kang?”
“Artiné, kowen dadi Asbaké lan enyong Rokoké” semauré Kapèr.
“Lha kiyé ana sing mèin Figura saka Um Wapèk, artiné apa Kang?”
“Artiné, kowen kuwé Figurané lan enyong Tukang Fotoné!” jawabé Kapèr.
Kado selanjuté dibuka maning gonèng bojoné Kapèr.
“Kang, mèné gèn. Delengen, apik nemen kyèh! Kang Dasmad mèin kado Sarung, artiné apa Kang?”
“Ah, kuwé artiné, kowen Sarungé lan enyong Selangé!” jawabé Kapèr (Lanang Setiawan)

Qurban
GLÈMBOH lagi lèyèh-lèyèh nang kursi males. Ujug-ujug ana sms mlebu maring hapèné. Koran sing lagi diwaca didalah nang mèja. Tangan tengené ngrogoh sak, njukut hapé. Hapé dibuka, ana sms saka anak wadoné sing lagi sekolah nang Lanjutan Atas.
“Bah, ngèsuk bayar qurban 20 éwu” isi sms anak wadoné.
Glèmboh ngunjal ambekan. Latan njawab sms anak wadoné.
“Sing duwé inisiatip qurban kuwé sapa Nok?”
“Wali kelasé, Pak Guru Jayèng Bah. Moniné, mumpung ana bada Ji” jawab anak wadoné Glèmboh
“Bada Ji wingi, wis qurban...” Glèmboh mbales sms anak wadoné.
“Iya Bah. Jaré Pak Jayèng, sataun sapisan. Miki nyong wis ditagih Bah” rèngèk anak wadoné.
Abah Glèmboh ngelus dada. Latan mbales sms anaké.
“Ngomong ya Nok? Wong qurban kok urunan sih? Sing nganakna qurban, jarèné Pak Jayèng. Ilokén saben taun wali muridé didadèkna qurban terus-terusan? Guru-guruné kapan didadèkna qurban?” (Lanang Setiawan)


Tangan

KAPÈR dadi dokter. Salah siji dina ditekani Kakèk-kakèk pan priksa penyakit.

”Kaya kiyé dok, tangan kiwané enyong kayong mati separo ora bisa digerakna,” omongé si Kakèk.

”Kuwé ta, jalaran si mBah umuré wis uzur” jawab Dokter Kapèr.
Karo mbentak si kakèk culag alias sèwot maring dokter.”Dokter!”
“Iya Mbah, pripun?” semauré Dokter Kapèr.
“Dokter aja mbodoni…”
“Mbodoni pibèn mBah?” takoné Kapèr.
“Buktiné, tangan kiwané enyong sing umuré pada karo tangan tengen, bisa tak gerak-gerakna. Dokter mègin enom aja mbodoni, aja nrocok maring wong tuwa oh…?!”
Dokter Kapèr ora bisa nyuwara, rainé mengkered (Lanang Setiawan)

Suwara Anèh-anèh
GLÈMBOH teka nang dukun Kapèr. Jaré tangga-tangga, Glèmboh klebon makhluk alus. Kuduné, digawa maring dukun bèn roh alusé lunga saka awaké.
Barang anjog nang umah dukun Kapèr, dèwèké langsung dikon mlebu kondong remeng-remeng. Mung ana klasa lan sajèné, uga menyané sing dibakar. Gonèng dukun Kapèr, dèwèké dikongkon njagong nang klasa.
“Saiki matané kowen merem, lan tangané sedakep, konsentrasi. Matané kowen aja wani-wani dibuka dong nyong ora kongkon. Paham?” penjaluké dukun Kapèr.

”Okèm Mbah”
Sepi seketika.
“Kang...” dukun Kapèr nyuwara.

”Yaul Mbah…”

”Apa kowen pernah ngalami hal sing anèh-anèh?” takoné dukun Kapèr.

”Maksud Mbah?””Ya, misalé kowen krungu suwara tapi langka jongkoté”

”Pernah, Mbah”

”Kapan tur nang endi?” takoné dukun Kapèr.

”Saiki, nang umahé Simbah.....” (Lanang Setiawan)

Ngisi Mangsi
CRITANÉ Kapèr wis patang wulan kursus computer nang tempaté Kang Dasmad alias KD. Gagahan nemen kanca-kancané KD saiki pada genau kursus computer. Jaré Kapèr moniné jaman modèren kudu bisa computer bèn ora ketinggalan. Mulané ora éram adong Kapèr genaunan kursus.
Salah siji dina Kapèr dolan nang Jayèng sing lagi pan ngeprin surat, tapi mangsiné entong, dèwèké kèder cara ngisin mangsi nang katrité. Kebeneran Kapèr anjog nang umahé, ngiras-ngirus dikongkon.
“Éh, kebeneran nemen énté anjog nang umahé Yanu Pèr” omongé Jayèng waktu Kapèr teka nang umahé.
“Ana apa sih?”
“Yèki Pèr, Yanu pan ngeprin surat tapi mangsiné entong, Yanu blèh paham ngisiné. Énté sing mèlu kursus computer nang Dasmad tulung diisikna” Jayèng ngongkon maring Kapèr.
“Sori berat Yèng, nyong blèh bisa,” jawabé Kapèr.
“Énté kan kursus komputer, ilokèn blèh bisa? Énté aja yahanu, dijaluki tulung jakwir kayong kangèlan. Tak kèprèt lha uwis…”
“Sung Yèng! Nyong angkat tangan. Soalé nang tempat kursus laka pelajaran ngisi mangsi!” jawabé Kapèr (Lanang Setiawan)


Kwitansi

CRITANÉ Dasmad dadi dokter ahli bedah plastik. Dèwèké tembé baé ngilangna kriput sing ana nang guluné pasièn wadon, uga nyiliki cangkemé sing dowèr lan ndandani cunguré sing mblesek menjero dadi mancung.

”Saiki apa maning sing perlu tak bantu, bu?” takoné Dokter Dasmad.

”Nyong njaluk supaya matané nyong luwih mencilak” omongé si pasièn.

”Oh . . .kuwé tah cèrèm, ora perlu dioperasi. Mengko pembantuné enyong kon nyerahna kwitansi sing kudu sampèyan bayar” omongé Dokter Dasmad.
Barang pembantuné Dasmad nyodorna kwitansi, jumlahé ora kira-kira kosih 12 juta, matané si pasièn mencilak kaya barongan (Lanang Setiawan)

Rèka-rèka
BOJONÉ Kapèr pancèn rèka-rèka. Sakalé dayiké wakaré, njaluké penampilané yahèr. Kapèr dadi digawé atiné medekel. Tèol njawab pitakoné bojoné, Kapèr tuku kaca pengilon sing ora tanggung-tanggung gedèné sadedeg pengadeg. Tapi maning-maning usahané ora gawé puas, bojoné Kapèr tetep ngaca, nliti sakujur awakè.
Salah siji dina, bojoné Kapèr ngrasa adong jemblukan sing ana nang dadané tetep cilik. Lan dèwèké kepèngin nggedekna. ”Diusap nang sela-selané nganggo tisu toilèt sadina ping loro utawané ping telu, ndeyané bisa gedé, Jo,” sarané Kapèr sing wadè ndeleng bojoné sangsaya gonjal-ganjel. Bojoné Kapèr krungu omongan sing kaya kuwé ngrasa hèran, tapi ya tetep dicoba uga.Pirang dina sauwisé, dèwèké takon maring Kapèr.
“Kang, dongé éfèk usapan tisu kuwé apa bener bisa nggedèkna apa belih? Kosih saprèné ka laka probahan apa-apa?” takoné bojoné Kapèr.

”Ya kira-kira butuh setaun utawané rong taun,” semauré Kapèr.”Sampèyan ora goroh? Yakin?”

”Lha bokongé kowen sing gedèné satampah, waktu kaé butuh pirang tauh?”
“Sikah!” (Lanang Setiawan)

Golèt Emas
RANI Pèsèk mlaku ngènjèg nang dalan gedé. Nujuné ngalor jurusan Pasar Ésuk Tangan tengené Rani ngempit dompèt, penganggoné kaos lengen dawa lan clanané levis. Rani Pèsèk senajan cunguré njeblos menjero, tapi adong wis gelem dandan, ora kalah karo biduan dangdut sing paèsané mènor. Pèndèké, Rani Pèsèk kuwé okèm banget.
Lagi énak-énak mlaku, ana suwara sing ngundang arané. Kepaksané Rani Pèsèk nglinguk maring asal suwara. Jèbulé Bojoné Kapèr.
“Hai, Ran, lunga dèwèkan pan maring endi?”
“Pan maring Pondok Yu” semauré Rani Pèsèk sakepènaké.
“Pondok Martoloyo?” omongé Bojoné Kapèr.
“Mm…mm….”
“Nyong mèlu ya?” bojoné Kapèr motong omongan.
“Aja ah. Nyong pèngin dèwèkan baé Yu. Ora butuh batir”
“Enyong mèlu…” bojoné Kapèr maksa.
“Aja Yu! Nyong pan golèt emas….”
“Apa? Kowen pan golèt emas? Bareng baé oh, kebeneran pada”
“Emoh ah, ngko dong ketemu malah rebutan” jawabé Rani.
“Rebutan pibèn?”
“Masalahé, emasé mung siji. Mas Dasmad!” (Lanang Setiawan )

Singa-singa
JAYÈNG critané dadi guru SD nang kampungé. Dèwèké diserahi mulang Klas I tapi dadi guru gambar. Mahlum, Jayèng kuwé pancèné duwé pinteran nggambar awit cilik mula. Ora éram dong SD kono butuh guru gambar, Jayèng akhirè dadi Guru Tidak Tetap alias GTT.
Dina pertama dèwèké ngajar, ana pengalaman sing gawé waduké nyengkelak tapi ora bada atiné kaku. Kedadiané kaya kiyé. Waktu samana, murid-murid dikonkon pada nggambar.
“Anak-anak, dina kiyé nyacak latihan nggambar. Ngko sing gambaré apik dipajang nang majalah dinding, ngarep sekolah. Ayo, saiki pada nggambar kabèh” omongé Pak Guru Jayèng.
“Pak Guru!” salah siji murid ngacung.
“Iya Tong, pibèn?” semauré Pak Guru Jayèng.
“Nggambaré, gambar apa?”
Pak Guru Jayèng gurung njawab, ana murid lima nyusul pada takon.
“Iya Pak Guru! Nggambaré apa?”
“Singa-singa…!” jawabé.
Bocah sakelas akhiré pada nggambar. Setengah jam selanjuté, waduké Jayèng kaku. Sebab sing digambar murid-murid dudu gambar anèka rupa. Kejaba kabèh murid pada nggambar kèwan Singa! (Lanang Setiawan)


Keturon

WAKTU dina Minggu bengi Kapèr nonton pertandingan bal-balan nang layar tivi. Mung lantaran kesel, dèwèké keturon nang rusbang. Édané, turuné Kapèr ora kira-kira nganti srengèngèné mletèk, njengongos nang mega. Ndeleng Kapèr kudu mangkat kerja, bojoné nggugah.

”Kang, Kang, tangi Kang! Saiki wis pitu telung puluh”

Kagèt ora ketulungan, Kapèr kedangsrakan mencelat saka rusbang.

”Pitu telung puluh, sing menang reguné sapa, Jo?” omongé Kapèr.
“Kang, Kang…maksudé, saiki wis jam pitu luwih telung puluh! Gudu soal bal-balan. Gagiyan saiki mangkat kerja” jawab bojoné Kapèr (Lanang Setiawan)


Dèwi Tèmpé
ARAN asliné okèm banget, Dèwi Indriani. Mègin menos-menos, umuré telung puluh punjul. Bocahé ireng manis kaya duwet. Adong ngecèbrès, laka pedoté paribasan cangkemé ora ucul. Wateké apik, kondangé kasebut Dèwi Tèmpé. Kiyé ana sejarahé.
Waktu samana, critané Jayèng pan nyunati anaké nanggapé orjen tunggal khusus lagu-lagu Tegalan karyané Begawan Tegal. Jayèng kepèngin émsiné Dèwi Indriani. Jayèng kenal dèwèké waktu Dèwi ngèmsi nang umahé Um Blèmboh.
“Tulung ya Wi, idep-idep apa kowen ngèmsi nang acara sunatan anaké enyong” omongé Jayèng waktu nekani Dèwi.
“Bèrès Kang karo jakwir dèwèk. Pokoké dong langka udur, nyong blèh nolak!” jawabé Dèwi.
Ringkas crita, Dèwi ngèmsi nang acara sunatan anaké Jayèng. Balik ngèmsi, ala kadaré Dèwi diolih-olihi bungkusan. Ésuké, waktu dèwèké pan maring pasar papagan KD nang tengah dalan.
“Édan ah! Barang ngèmsi nang Jayèng, langsung pan mborong-mborong. Kandel amplopé oh ya? Bèrèr nemen lah…” omongé KD alias Kang Dasmad.
“Bèrès apané. Dasar Jayèng, mèin job ngèmsi ka bayaré lonjoran tèmpé mentah!”
“Ilokèn bayar tèmpé mentah?”
“Sung Mad. Lonjoran tèmpé!”
“Aha! Adong kaya kuwé, arané kowen kudu diganti!”
“Ganti apa Mad?”
“Dèwi Tèmpé! Kik kik kik…” (Lanang Setiawan)


Gègèr
WAYAH soré nang Taman Lilin, ngarep Gedung DPRD Kota Tegal, Jayèng, Dasmad kambèn Kapèr jejagongan nang baturé air mancur. Wong telu lagi gayeng-gayengé ndospok ngalor ngidul, ujug-ujug mambu bacin kaya entut mbulek, glutekan nang tempat. Jayèng kambèn Dasmad gègèr. Rèflèk wong loro pada tutupan cungur, ora kuwat gonèng mambuné sing bring-brengan kaya batang wirog butak.
“Raimu ndobol Pèr? Bangsèt énté, ndobol ka nang kèné. Mèrad oh, mana sing adoh!” omongé Jayèng sengak.
“Kowen sembrana! Bisa kowen nuduh enyong ngentut? Dasmad ndèyan oh…” semauré Kapèr.
“Sikah! Kowen biasa kiyé, adong ndobol ora ndeleng panggonan. Ndobol mbok nyingkir oh. Mambuné bacin lekèk, ketongkrong nang kèné baé. Raimu ngaku baé gèl. Ngaku, kowen ndobol oh ya?” KD nyecer pitakonan.
“Bisané pada nuduhé enyong sih?” omongé Kapèr.
“La iya laa...nang kèné kur anané enyong, Jayèng trus kowen, sapa maning?”
“Kowen ngarti dong nyong sing ngentur, atas dasar apa Mad?” takoné Kapèr.
“Ya iya yaa…soalé ambuné entut kambèn raimu ora bèda, bol! Otomatis, adong gudu kowen sapa maning?”
“Brèngsèk kowen Mad! Rainé enyong dipadakna karo entut. Kirik teles kowen Mad!” Kapèr culag.
“La iya laa...masa iya dèh ?!” (Lanang Setiawan)

Pipis
BOJONÉ Kapèr kambèn bojoné Jayèng, jawané lagi bèrag tuwa. Wong loro pada seneng-seneng inung-inungan nang kafé, kosih pada mendem, teller. Baliké tengah wengi, kebelet pipis. Bojoné Jayèng ngajak pipis nang kuburan sing diliwati wong loro. Sauwisé pipis, bojoné Jayèng cèwok nganggo caweté trus dibuwang. Sawetara bojoné Kapèr, cewoké nganggo pita gedé sing dijukut saka gubedané rangkaian kembang sing ana nang tenger.
Wong loro akhiré balik. Ésuké, Jayèng ketemu Kapèr. Wong loro pada ngangluh perihal bojoné.
“Pèr, bisa blèh bisa, yanu kambèn énté kudu bisa menging maring bojo. Aja pisan-pisan maning pada seneng-seneng umbar bèrag tuwa! Coba dibayangna Pèr, mau bengi bojoné yanu balik-balik ora nganggo cawet!” omongé Jayèng.
“Kuwé gurung apa-apa Yèng!” omongé Kapèr.
“Gurung apa-apa pibèn maksudé énté Pèr?” takoné Jayèng.
“bojoné enyong mau bengi balik umah malah nang bokongé ana kartu ucapané. Nang kana ana tulisan 'Saka Jakwir-jakwir asrama Prajurit. Kenangan sing indah karo kowen ora bisa ilang'…!!” (Lanang Setiawan)

Tikèt Karcis
DASAR wong dèsa klutuk, sing arané Jayèng kuwé pancèn wayad. Salah siji wayah bengi, Jayèng jawané pan nonton film nang bioskop Dèwa, Tegal. Kiyé cerita pengalamané Jayèng waktu pertama kaliné nonton film.
Gelisan crita, Jayèng anjog nang bioskop, dèwèké runtung nang lokèt tuku tikèt karcis. Rong menit saterusé, dèwèké tuku karcis maning. Malahan ora mung tuku sapisan atawa né pingdo, tapi bolak-balik tuku karcis terus-terusan. Si tukang dodol karcis kosih bingung. Ngiras-ngirus dèwèké takon maring Jayèng.
“Dongènèn sampèyan bolak-balik tuku karcis, sing pan nonton ana wong pira, Kang?”
“Siji Kang” jawabé Jayèng.
“Ya, tukuné dongèn siji baé, cukup”
“Ya’ul. Yanu ngarti, tapi petugas jaga pintuné, maning-maning nyuwèk karcisé yanu. Dobol ka!” (Lanang Setiawan)

Imajinasi

TEMBÉ pirang minggu Kapèr nyambut gawé nang perusahaan Periklanan, dèwèké undang Bosé nang kantor.
“Apa-apaan dongé kiyé, Pèr?” omongé Si Bos maring Kapèr waktu dèwèké ngadep nang ruwangané..

”Pibèn sih Bos?” semauré Kapèr balik takon.
“Waktu kowen nglamar pegawèan, kowen moniné duwé pengalaman kerja limang taun. Saiki jebulé kowen ora bisa kerja! Kowen babar blas ora duwé pengalaman apa-apa. Pibèn, tanggungjawabé kowen, hai?” brondong pitakonané Si Bos.

”Iya! Bos, bener. Tapi Si Bos kudu inget. Iklan sing dipasang nang koran, Si Bos moniné blèh pan golèt wong sing wis duwé pengalaman. Sing dibutuhna wong sing duwé imajinasi. Kan kaya kuwé, belèh? (Lanang Setiawan)

Sega Toktokan
SUWATU Kapèr tembé maring Jakarta, dèwèké mlebu nang warung. Sang pelayan warung agé-agé nyodorna menu panganan. Kapèr mentelengi menu panganan sing ana nang adepané, ana Nasi Rames, Nasi Goreng, Nasi Kuning, lan Nasi Doang.
Sauwisé mikir, Kapèr akhiré pesen Nasi Doang. Masalahé dèwèké durung tau ngrasakna sing arané Nasi Doang, mumpung lagi nang Jakarta, kesempatan. Pèndèké bèn waktu balik maring Tegal bisa pamèr kambèn kanca batir.
Suwé Kapèr ngentèni pesenané teka. Latan pelayané teka gawa pesenané. Tapi suwé sangsaya suwé dèwèké nunggu lawuhé ora teka-teka, akhiré Kapèr ngundang maring pelayané latan takon.
“Lawuhé endi Bang? Ganing sega tok-tokan!”
“Abang kan pesené Nasi Doang? Ya, sing metu sega toktokan oh!” (Lanang Setiawan)

Bu Wèndi
KAPÈR dadi tukang kridit teka nang umahé Bu Wèndi, ditemoni gonèng anaké.
“Maaf Um, Mané tembé baé lunga maring Pasar Ésuk. Baliké ngko awan” omongé anaké Bu Wèndi
Kapèr sing wis luyuten dadi tukang kridit, mastikna adong anaké Bu Wèndi gorohé ngletek. Sebab dèwèké tembé baé weruh sikilé Bu Wèndi nganggo sandal jepit mondar-mandir nang nginggor seprèi lan gordèn sing lagi dilèr nang kawat pèmèhan samping umah.
Kesal tur sèwot, Kapèr titip pesen maring anaké Bu Wèndi.
“Tong, tulung ya? Diomongna maring Manèné kowen?”
“Nggih Um, pripun?”
“Dong lunga maring Pasar Ésuk, sikilé aja nganti ketinggalan nang ngingsor pèmèhan, mbokan dicakar kucing!” (Lanang Setiawan)

Pèmpes!
DASMAD karo Jayèng lan Kapèr duwé kesan yahud maring biduan Rani Pèsèk. Wong telu kagum maring penampilané waktu manggung nang Alun-alun Tegal. Jaré Jayèng karo Kapèr, kelebihané Rani Pèsèk ora nang suarané tapi nang mbapuké, dudu nang suarané kaya penilèané Dasmad.
“Suarané Rani Pèsèk, jaré yanu umum batir, Mad” omongé Jayèng nilai penampilané Rani Pèsèk.
“Jaré enyong, tetep suarané Rani Pèsèk pancèn jos. Liyané ramé pasar” semauré KD, sebutan topé Kang Dasmad.
“Kowen payah Mad…” Kapèr nrandu, motong omongan.
“Payah pibèn Pèr?” takoné KD.
“Matané kowen wis blabur ndèyan. Kowen ora duwé éstètika seorang lelaki tulèn!”
“His! Raimu olih bahasa apik kaya kuwé ngutip saka sapa, Pèr? Mbegaya temen énté, éh?! Kaya bocah pendidikan baé Raimu. Tapi ya, bener uga omongané énté Pèr. Matané Dasmad pancèn blabur! Ndeleng Rani kur suarané doang ha ha ha….padahal justru mbapuké Rani Pèsèk sing gawé daya tariké wong lanang!” nrocosé Jayèng.
“Satus kanggo kowen Yèng!”
“Goblog kabèh! Kowen, kowen kué ngarti apa soal Rani? Sing katon mbapuk nang titik-titiké Rani kuwé apa sih?” takoné KD maring wong loro.
“Lha sih apa?” wong loro takon bebarengan.
“Pèmpes bol!” (Lanang Setiawan)

Akal Bulus
DASMAD paling jago dong ngerjani maring wong wadon. Contoné maring Rani Pèsèk. Salah siji dina, dèwèké ora tahan ndeleng Rani Pèsèk sing bengi kuwé katon ayu temen.
“Ran, bengi kiyé kowen katon ayu, nyong gemes maring kowen. Pipiné kowen tak jiwit, setitik ya? Ngko tak bayar satus éwu pèrak wis” omongé Dasmad.
Rani Pèsèk mrengut. Mung akhiré dipikir-pikir duwit satus éwu lumayan gedé. Setitik dijiwit ora papalah, batin Rani. Akhiré, Rani Pèsèk nrima tawaran Dasmad.
“Tapi aja nang kèné Kang,”
“Sing nang endi?”
“Umpetan nang wit kèrsem, ya?” omongé Rani Pèsèk.
Tekan nang wit kesem, pipiné Rani Pèsèk dielus-elus gonèng Dasmad, tapi Dasmad ora gagiyan njiwit, malah diendé-endé kosih Rani kikuk.
“Pibèn sih Kang, gagiyan oh dijiwitt!” desak Rani Pèsèk.
“Sori Ran, nyatané nyong ora bisa” jawabé Dasmad kambèm ngelus-ngelus terus pipiné Rani Pèsèk.
“Pimèn sih?”
“Sori Ran, nyong lagi ora gableg duwit!”
“Sikah!” Rani kèprèh-kèprèhan. Kang Dasmad dipleter (Lanang Setiawan)

Prasaané Kowen
SALAH siji dina Rani Pèsèk numpak Taksi Kuning jurusan Slawi. Taksi disupiri Kapèr, ujug-ujug nang tengah dalan Rani Pèsèk kepèngin bèol. Kebeneran dèwèké njagong nang ngarep jèjèré Kapèr, maring Kapèr latan ngomong.
“Pèr, tulung mandeg dingin. Nyong kebelet bèol!”
“Ah…kuwé mung prasaané kowen baé, Ran!” semauré Kapèr.
Rani Pèsèk meneng kambèn nahan rasa kebelet bèol sing ora bisa ditahan maning.
“Tulung mandeg tuli Pèr, rasané nyong wis keblètèngen” omongé Rani Pèsèk. Tapi supir Kapèr ora nggubris. Akhiré Rani Pèsèk pasrah. Suwé-suwé cunguré Kapèr ngisep ambu bacin ora karuwan.
“Hé Ran! Kowen bèol?” takoné Kapèr.”Ah.. .kuwé mung prasaané kowen baé Pèr!” (Lanang Setiawan)


Trunyak Truyuk
TEMBÉ numpak motor mabur, Kapèr trunyak-trunyuk. Nang toilèt, tangané pètat-petèt tombol. Tombol-tombol sing ana nang jèjèré wadah tisu, ana tulisan WW, WA, PP, tolih ATR. Awité Kapèr mètèt tombol WW, latan nyemprot banyu anget nang bokongé.
“Ih.. jebulé tombol WW (Warm Water) kiyé banyu anget sing nggo cèwok. Pantes wong wadon kènaken,” batiné Kapèr. Trus dèwèké mètèt tombol WA, nyemprot hawa anget (Warm Air).
“Oh, mugané wong wadon betah nang njero toilèt soalé pelayanané istimèwa” Kapèr trunyak-trunyuk maning mètèt tombol PP. Ujug-ujug bantalan bedak (Powder Puff) metu saka samping mbedaki bokongé. Kapèr gumun, akhiré mètèt tombol ATR, ujug-ujug dèwèké ora sadar, jebul-jebul ana nang rumah sakit. Tangané diinfus. Dèwèké kèder latan takon maring perawaté sing lagi tugas. Gonèng perawaté Kapèr olih penjelasan.
“Ya..wong sampèyan numpak motor mabur mlebu nang toilèté wong wadon tolih tangané sampèyané musti trunyak-trunyuk mètèt tombol ATR oh ya?”
“Bener, Yu. ATR kuwé artiné apa sih?” takoné Kapèr.
“Artiné Automatic Tampon Removal atawa Pelepas Pembalut Otomatis. Nah, gitu tangané sampèran mètèt tombol kuwé, burungé sampèyan dadi ketarik gonèng alat kuwé!” omongé perawat kambèn cekikikan (Lanang Setiawan)

Job Merem Melik
KD alias Kang Dasmad lagi jèngkèl kambèn Rani Pèsèk. Wis saminggu luwih dèwèké ora gelem sms-an. Bab kiyé dadèkna Dèsi Poso, sahabaté Rani Pèsèk priyatin.
“Kang, dongé ana masalah apa karo Rani Pèsèk, nyong krungu sampèyan karo Rani Pèsèk lagi ora sambung-rapet. Mbokan nyong bisa mecahna persoalan, crita oh” ujug-ujug Dèsi Poso sms maring KD.
“Laka masalah apa-apa ka….” KD mbales sms.
“Aja goroh. Nyong olih wadulan saka Rani. Ngomong baé gèn, masalahé pibèn?”
“Masalahé udan”
“Udan pibèn Kang?” takoné Dèsi Poso.
“Saminggu kepungkur nyong dikon nganter maring Adiwerna. Jaré ana kancané mbuka warung saté. Nyong boncèngan karo Rani, kakangé karo yarigé gawa motor dèwèk boncèngan. Baliké udan, nyong ditlantarnya dèwèkan. Sedeng Rani karo yarig lan kakangé pan numpak Taksi. Motoré dèwèk dititipna maring sing duwé warung. Enyong dianggep apa? Dilawani bengi-bengi nganter, kok digebah. Mangkané udan bengi, banyuné nampeki rainé enyong! Apa nyong ora olih sèwot? Sing nggo éram, cah telu ora rumangsa salah ora njaluk ngapura. Bocah apa dongé, jaré, nyong dianggep sedulur, ganing klakuwané kaya ora duwé éstetika? Biduan pancèné kaya kuwé, Dès?”
“Sing nyong ngarti, jaré ana job”
“Job apa Dès? Job ka bengi-bengi”
“Job bubuk!”
“Bubuk merem melik?! Kik kik kik…” (Lanang Setiawan)

Ora Étungan
NANG njero sepur wayah bengi, Dasmad, Kapèr, wong Amrik uga wong Prancis njagong nang lèstoran. Lagi gayeng-gayengé ngobrol, wong Amrik nyuled rokok sing regané larang, ngecrèsé nganggo zippo. Tembé pirang sedotan, rokok karo korèké dibuang. Wong Jepang karo Dasmad uga Kapèr kagèt.
“Tenang, nang Amerika ora kurang, akèh nemen” omongé wong Amrik.
Wong Prancis ora gelem kalah, njukut minyak wangi. Tembé pirang semprotan, minyak wangi dibuwang maring njaba sepur.
“Tenang, nang Prancis ora kurang,” omongé.
Ndeleng wong bulé pada mbergaya kabèh, Dasmad nyedeki Kapèr, latan ngongkon ngadeg. Kapèr manut maring printahé Dasmad. Pirang menit selanjuté, ana suwara gemboran saka njaba jendèla. Wong-wong bulé kagat lan gemboran, kèprh-kèprèhan.
“Kok sampèyan kejem temen sih? Maring kancan dèwèk ora duwé melas malah dibuwang??” omongé wong-wong bulé.
“Tenang! Aja kagèt lan pada gègèr. Nang negarané enyong, wong kaya Kapèr jumlahé jutaan, ora étungan!” jawabé Dasmad (Lanang Setiawan )

Coh Coh Coh
JAYÈNG critané dadi OKB alias wong paling sugih kayaran. Embuh, dunyané olih kekayaan sing endi, kanca-kanca KD Cs blèh pada paham. Jelas baé, Jayèng saiki sèjèn maring maring kanca batir, luwih-luwih maring Kapèr jan wadèné por-poran. Pèndèké, maring Kapèr ora gelem campur. Sombongé nyundul langit. Jahat.
Dikayakuwèkna gonèng Jayèng, Kapèr culag. Dèwèké ngintim-ngintim, kapan tlenggongé, Kapèr pan males ukum. Salah siji bengi, Kapèr duwé niat ndodos hartané Jayèng pan dikuras, bèn nangis kebo.
Awit soré Kapèr siap-siap golèt linggis, prekul lan benda keras liyané. Saiki benginé teka, dèwèké gitir maring umahé Jayèng. Tapi kagèt ora ketulungan waktu Kapèr tekan nang ngarep umahé, lawang wesiné duwur nemen. Tolih sing ndadèkna eneké nang atiné Kapèr, nang kono ana tulisan kaya kiyé: ‘Adong Nang Umah Kiyé Ana Barang Sing Ilang, Ora Liya Maning, Kapèr!!”.
“Kunyuk Jayèng! Ngina saporèté maring enyong. Tak kutuk kowen Yèng, dunyané dilayak maning gonèng Pengèran! Cuih…coh..coh …coh!! Nyong ora kèré mbadok dunyané raimu, Yèng?!” grutuné Kapèr karo kecoh idu tur agé-agé ninggal umahé Jayèng (Lanang Setiawan )

Nyong Demen Kowen
KANG Dasmad alias KD ngagul. Akhir-akhir kiyé, jaré jakwir-jakwir, bahasa apa baé nang KD, laka sing angel. Pokoké cèrèm!
Salah siji wayah bengi, kaya biasané Kapèr karo KD jejagongan nang gardu ronda. Kapèr sing penasaran, akhiré ngetès maring kepinterané KD.
“Ndelèn Mad. Kowen ngagulé nguasai bahasa pirang-pirang. Saiki tak tès enyong, Bahasa Inggrisé Nyong Demen Kowen kuwé apa?” takoné Kapèr.

”Cèrèm! Kuwé tah sakuku ireng. Jawabané: I Love You, bol”

”Adong bahasa Cinané, apa Mad?”

”Wo Ai Ni” jawabé KD.

”Bahasa Jermané?” takoné Kapèr tambah nafsu.

”Ich Li Bedih…”

”Hèbat! Kowen bener-bener hèbat, ora salah kowen kuwé ahli bahasa. Saiki Bahasa Koreané apa, Mad?”

”Sun Dong Yang, su!” jawabè KD kambèn cangkemè muncis-muncis (Lanang Setiawan)

Dompèt
DASARÉ Rani Pèsèk wong wadon ngas-ngasan, senajan wis duwé pacar megin baé nggaèt Dasmad didadèna pacar simpenan. Salah siji dina pacaré Rani Pèsèk lunga maring luar kota, Dasmad ngapèli langsung mesraan nang kondong. Tapi lagi asyiké wong loro éhé-éhé, ana wong dodog-dodog lawang. Barang dibuka jebulé pacaré Rani. Dasmad umpetan nang longan kondong, pacaré Rani kaya biasané langsung nggèred Rani manjing kondong.
“Kiyé rambuté sapa dik?” tangan pacaré Rani ngelus rambut dawané Rani.
“Dèkèné Kang Mas, sayang…”
“Cungur sing pèsèk kiyé dèkèné sapa, dik ?”.
“Dèkèné Kang Mas, sayang…”
“Kiyé lambèné sapa, dik?”
“Dèkèné Kang Mas, sayang…”
“Kiyébibiré sapa, dik?”
“Dèkèné Kang Mas, sayang… "
Ujug-ujug mata demenané Rani weruh dompèt nang cedeké bantal.
“Lha kiyé dompèté sapa, dik ?”
Durung sempet Rani njawab, saka longan kondong Dasmad nggembor
“His! Kuwé dompèté enyong, bol!!!” (Lanang Setiawan )

Tukang Roti
BOJON É Kapèr jaluk tulung maring lakiné kon ndandani komporé sing rusak. Tapi dasaré Kapèr malesé dubilah belis, jejalukané bojoné ora digubris.
“Pancèné rainé enyon kaya tukang las, Jo?!” omongé Kapèr.
Liyan dina bojoné jaluk tulung maning. Saiki sing rusak mèja tamuné, tapi dijawab nyangkak.
“Pancèné rainé enyong kaya tukang kayu?!”
Saminggu brikuté, bekakas umah sing pada rusak bèrès kabèh, gawé Kapèr éram por-poran, sebab dèwèké ora rumangsa ndandani.
“Sing ndandani barang-barang umah kiyé, wongé sapa Jo?” takoné Kapèr.
“Bujang sebelah, Kang. Mung dèwèké jaluk imbalan”
“Imbalan apa?”
“Nyong kon nggawèkna roti utawa ‘turu’ sewengi dur” jawab bojoné Kapèr santé.
“Latan kowen nggawèkna roti?” Kapèr penasaran.
“Pancèné rainé enyong kaya tukang roti, Kang?!” (Lanang Setiawan )

Sauto
UM Kumplang critané nodong sauto. Tapi tembé dipangan pirang sèndok, dèwèké kapiselek nganti saka cangkemé metu utah-utahan, matané pet-petan lan jebul-jebul dèwèké njengkakang nang rumah sakit.
“Kang Dasmad endi Bu?” takoné Um Kumplang maring bojoné sing nunggoni.
“Dasmad sapa?” bojoné balik takon.
“Jakwir kita bu, bocah Kalibuntu kaé kon mèné”
“Sampèyan sadar ora sih Kang? Kiyé nang Surabaya. Ngundang Dasmad kon maring Surabaya pan nggo apa? Sampèyan aja nggayuh baé maring Tegal.” omong bojoné.
“Nyong duwé salah gedé karo Dasmad. Saiki tembé kepikir, nyong manjing rumah sakit jalaran kapiselek sauto, Bu!” omongé Um Kumplang.
“Apa hubungané sauto karo Dasmad?”
“Hubungané ana, Bu”
Um Kumplang latan crita, waktu samana dèwèké pan purna tugas saka jabatan penting nang Tegal, Dasmad mujar jaluk sauto. Ora dimèin malah cocoté Kumplang dlawèran omong-omong maring hadirin acara Jèd-jèdan Maca Puisi Tegalan sajeroné Perpisahan.
“Dasmad ora salah, Bu. Nyong kliru nafsirna panjaluké Dasmad. Saluguné, Dasmad njaluk sauto ora pan dipangan dèwèk, tapi pan dibagi-bagi maring pengunjung baca puisi Tegalan. Nyong salah Bu, tulung saiki hapèné Dasmad dihubungi. Nyong pèngin pan njaluk ngapura, lan khusnul khotimah!” omongé Um Kumplang karo mbrebes mili.
Ora suwé, bojoné kontak hapèné Dasmad. Tapi puluwan dikontak, laka jawabané.
“Pibèn Bu?”
“Hapé yang anda tuju tidak bisa dihubungi, Kang!”
“Sih nyong kon nggubungi sapa?”
“Ya embuh, ya…” (Lanang Setiawan)

Prasaané Kowen
SALAH siji dina Rani Pèsèk numpak Taksi Kuning jurusan Slawi. Taksi disupiri Kapèr, ujug-ujug nang tengah dalan Rani Pèsèk kepèngin bèol. Kebeneran dèwèké njagong nang ngarep jèjèré Kapèr, maring Kapèr latan ngomong.
“Pèr, tulung mandeg dingin. Nyong kebelet bèol!”
“Ah…kuwé mung prasaané kowen baé, Ran!” semauré Kapèr.
Rani Pèsèk meneng kambèn nahan rasa kebelet bèol sing ora bisa ditahan maning.
“Tulung mandeg tuli Pèr, rasané nyong wis keblètèngen” omongé Rani Pèsèk. Tapi supir Kapèr ora nggubris. Akhiré Rani Pèsèk pasrah. Suwé-suwé cunguré Kapèr ngisep ambu bacin ora karuwan.
“Hé Ran! Kowen bèol?” takoné Kapèr.”Ah.. .kuwé mung prasaané kowen baé Pèr!” (Lanang Setiawan)


Jaluk Nomer Hapé
KAPÉR dadi guru pelajaran IPS nang SMA. Salah siji dina, dèwèké takon maring murid-muridé apa kerjané Manèné sadiné. Jawabané macem-macem, ana sing njawab dadi dokter, insinyur, bankir, ibu rumah tangga, lan liya-liyané. Pak Guru Kapèr latan takon maring Tono sing meneng baé awit pelajaran dimolai.
“Tono, awit mau kowen meneng baé, kerjané Manèné kowen apa, sih?” Radan aras-arasen lan isin dèwèké jawab.
“WTS pak…”Pak Guru Kapèr kagèt ora ketulungan. Tono akhiré kon ngadep maring Kepala Sekolah Dasmad. Sauwié ngadep, Tono ditakoni Guru Kapèr pibèn hasil obrolané kambèn Kepala Sekolah Dasmad.

”Apa kowen ngomong sajujuré apa sing diomongna kowen waktu nang kelas?”

”Ya pak” jawabé Tono.

”Tanggapan Pak Kepala Sekolah, pibèn?” takoné Kapèr serius.

”Jaré Kepala Sekolah, kabèh jenis gawèan penting kanggo kesuburan ekonomi negara. Malahan Bapak Dasmad mèin enyong permèn coklat latan jaluk nomor hapé Manèné enyong . . .” (Lanang Setiawan)


Gunting
KAPÈR mbuka warung klontong ketekan bocah prawan. Kapèr kaya ketiban pulung, jam sanga bengi pisan ketekan wong ayu. Yahèn, asoy!
“Pan tuku apa Nok?” omongé Kapèr.
“Adol ciu Kang?”
Kapèr ngrajug, kagèt ora baèn-baèn. Durung pernah dèwèké ketekan bocah wadon tapi pan tuku ciu. Toblèg, toblèg! Ampun dèwa!

”Nang kèné ora adol ciu, Nok” omongé Kapèr.
Ésuk dinané prawané teka maning, dijawab Kapèr ora sedia. Tapi let dinané maning, prawané tetep ndableg teka maring warungé Kapèr.
“Pan tuku ciu? Nang kèné ora adol! Kowen aja gawé sètan. Nyong wis ngomong, barang haram kayak kuwé laka nang warungé enyong! Dong pisan maning teka takon ciu, kupingé kowen tak gunting! Paham?!”

Kapèr kalah sèwot. Cah prawan kuwé gitir ninggal warung. Tapi dasar bocah gebleg, ésuké teka maning. Kapèr pasang rai angas.
“Pan apa kowen teka mèné? Tuku ciu?”
“Ora! Ana gunting?” takoné njarag.”Laka gunting!” semauré Kapèr.”Dong kaya kuwé, ana ciu Kang?” (Lanang Setiawan)

Ora Ngarti
NANG gardu ronda, rainé Kapèr ora kaya biasané. Ulaté katon besem, mbesengut baé, ndadèkna KD alias Kang Dasmad wadé.
“Tak deleng-deleng, awit mau rainé kowen ditekuk baé, ana apa Pèr? Urip ka, ora tau begèr. Hèpi oh, hèpi….aja mikir sing ora-ora. Dong ora nyandak nggayuh impian, aja dipaksa, kowen bakal jontas. Santé baé ngadepi urip, aja ngotot!” omongé KD.
“Kon blèh ngotot pibèn Mad? Coba dibayangna, bojoné enyong ngedrèl njaluk duwit terus. Minggu sing wis lèwat njaluk 200 éwu. Sadurungé njaluk 125 éwu, bengi kiyé njaluk 150 éwu. Apa ndasé nyong ora mumet? Kowen ngarti oh, saiki nyong ora duwé gajih, nyong wis ditendang, dijejek gonèng pimpinan anyar ora dadi mandor maning. Salawasé urip nyong tembé olih gajian, barang ana pimpinan anyar, ora dianyomi malah dijejek” angluhé Kapèr.
“Iya ya? Édan ah bojoné kowen”
“Sih ndarani Mad, bojoné enyong tah blèh ngarti maring kahanan sing lagi werit…”
“Iya ya…, tapi omong-omong Pèr, duwit sing dijaluk bojoné kowen dongé nggo apa sih?” takoné KD.
“Embuh! Nyong blèh ngarti”
“Bisané kowen ora ngarti, Pèr?”
“Ya iya ya, soalé nyong ora tau mèin duwit!” (Lanang Setiawan )

Medit
BOJONÉ Kapèr waduké lara, ora kuwat duwé laki kaya Kapèr, medité dubilah belis. Urip bojoné dijatah pas-pasan. Salah siji dina bojoné Kapèr njaluk duwit tambahan blanja..
“Tulung duwit blanja ditambah rongpuluh éwu baé Kang. Bèn bocah-bocah bisa mangan dèndèng” jaluk bojoné Kapèr.
Kapèr jukut selembar rongpuluh éwun saka saké kambèn diajungna nang kaca pengilon.
“Delengen ya, duwit sing nang kaca pengilon kaé, Jo. Sing nang kaca pengilon nggo kowen, sing nang tangan kiyé dèkèné enyong,” omongé Kapèr karo nglebokna duwit rongpuluh éwu nang saké dèwèk.
Ésuk sorèné, waktu Kapèr manjing umah, matané weruh panganan saté, gulé, sop, ayam gorèng, lan liya-liyané nang mèja.
“Panganan nang mèja akèh temen, Jo? Kowen olih duwit saka sapa?” takoné Kapèr.
Agé-agé bojoné Kapèr nggawa dèwèké maring kaca pengilon.
“Delengen ya, awak kiyé sing ana nang kaca pengilon kaé dèkèké sampèyan. Nah, sing kiyé, dèkèné bakul dèndèng!” omongé bojoné Kapèr kambèn ngangkat roké (Lanang Setiawan)

Compong
CRITANÉ Jayèng dadi polisi lagi tugas nang prapatan Kejambon. Saka elor, mbak slonong ana wong lanang numpak motor ora nganggo hèlm. Prit…prit…prit… Polisi Jayèng nabuh sumpritan. Barang dicedeki jebulé Kapèr, jakwiré dèwèk.
“Kira-kira oh Pèr, aja kadiran jakwir dadi polisi, numpak motor ora nganggo aturan” takoné Polisi Jayèng.
“Ora nganggo nganggo aturan pibèn, Yèng?” Kapèr balik takon.
“Kuwé sih, énté nggawa motor ora nganggo hèlm. Apa kuwé sing arané nganggo aturan?”
“Waduh! Matané kowen ora ndeleng enyong nganggo hèlm?”
“Compong ya, énté?! Sing dionggo énté dudu hèlm, bol! Kuwé émbèr”
“Pancèné pimèn sih? Khan ana pepatah…”
“Pepatah apa maning?” takoné Jayèng.
“Laka rotan, akar ora masalah. Dadi ya, dong laka hèlm, émber blèh papa oh…” (Lanang Setiawan)

S.1NANG salah siji pabrik sabun, Kapèr dipercaya dadi staf bagian personalia. Tugasé mriksa berkas-berkas lamaran sing pada mlebu. Salah sijiné berkas lamarané Glèmboh. Lan kebeneran baé Glèmboh lagi ngadep nang kantoré Kapèr.
“Lamarané enyong pibèn Pèr?” omongé Blèmboh.”Berkas lamaran kowen wis tak tampa, Mbloh…”
“Oh ya. Kayongé ana tanda-tanda ketrima enyong kerja nang kèné belih, Pèr?”
“Pabrik kèné mbutuhnané tenaga kerja sing lulusané S1, Mbloh…” omongé Kapèr.

”Alhamdulillah….brarti enyong ketrima ya Pèr?” omongé Glèmboh bèrag.
“Ketrima pibèn? Kowen kuwé ijasahé apa sih Mbloh?”
“SMA Pèr!”
“Lha kuwé, Mbloh? Kowen ora ketrima!”

”Lha, kepibèn sih? SMA kan S-é siji, brarti enyong wis menuhi rsyarat kerja nang kèné oh…ora ketrima rijèk?”
“Dasar koprok! Wis mana kowen metu saja ruwangan kiyé. Tak sangoni limang éwu pèrak nggo tuku udud! Gagiyan balik! (Lanang Setiawan)


Ta Uu…
WAYAHÉ wis jam setengah telu bengi, udan baraté santer nemen waktu hapèné Dokter Dasmad moni kenceng. Barang dideleng, jebulé Um Wapèk.

”Tulung kowen teka maring uamhé enyong, Mad. Gagiyan!” omongé Um Wapèk nang hapé.
“Ana apa sih? Udané barat kanginan”
“Bojoné enyong perlu dipriksa, Mad. Wetengé ngulèt-ngulèt baé, kayongé pan lairan” semauré Um Wapèk.”Bengi kiyé nyong turu mung rong jam, Pèk. Mobilé enyong mogok kejebak banjir. Nyong kudu mlaku patang kilo mèter. Tapi aja watir, nyong tak ganti pakèan dingin lan nulungi bojoné kowen. Mung baé kiyé, Pèk…”
“Pibèn?”
“Bengi-bengi langka angkutan, bisa ora bisa kowenkudu njemput enyong”

”Apa Mad?! Enyong kon njemput kowen wayah undan barat tur bledègé ngampar ngampar? Ora melas temen kowen maring enyong, Mad?” omongé Um Wapèk kaya pan nangis.
“Kowen uga sing kira-kira oh! Wayah bengi undané barat tur bledègé ngampar ngampar, enyong kon mlaku tengak-tenguk maring umahé kowen? Nehi maharad dunya dipatil lèlé ya? Ta uu…!” (Lanang Setiawan )


Bakul Jamu
TAMBAH tuwa, Rani Pèsèk ora payu laki lan job nyanyiné bangkrut. Kalah kèder dèwèké dadi bakul jamu gendong. Rani Pèsèk duwé kebiasaan dong trima duwit saka pelanggan, duwité didalah nang jero kutang. Wayah soré dèwèké maring pasar, blanja barang dagangan. Waktu bayar, ujug-ujug pedagané ora gelem nrima duwité Rani Pèsèk.”Maaf mbak, duwité palsu!” alesané.”Wah masak nyong nipu? Kuwé duwit asli, hasil dodolan jamu mau ésuk!” omongé Rani Pèsèk.”Duwit kiyé palsu, adong ora percaya dipriksa baé. Duwité laka gambaré!”Radan éram, Rani Pèsèk terusan ndeleng maring njero kutang, tembé ngomong:
“É…pantesan, duwité laka gambaré, sebab uwongé lagi nyusu!” (Lanang Setiawan)